23-11

Het is niet te geloven weer opgestaan met een strak blauwe hemel.
In de bergen zit wel wat bewolking maar aan de kust niet.
Vannacht een sms gehad van Bruno dat Milou en Rene een tweeling hebben gekregen 2 jongens.
Om 9 uur geen we er weer vandoor vanuit Westport naar Karamea en weer terug en dan naar Greymouth.
Eerst gaan we door Waimangaroa en vandaar naar Denniston.
Hier is een kolenmijn waar we naar toe gaan eerst 10 km de bergen in naar 600 m hoog.
We maken met 2 Canadese dames en Lizzy onze begeleidster een excursie van 2 uur door de kolenmijn.
We krijgen allemaal een jasje en een helm met licht en een naambordje wat je bent in de mijn,
Christel was de Shotfyter en de Clipper Siem de Superviser en de Schepper.
Met een treintje de mijn in en om je heen de geluiden van hoe het toen klonk.
Het was zeer interessant maar we zijn blij dat we toen niet leefden.
De mensen moesten door gangen kruipen van 1,5 m hoog en werken bij kaarslicht.
Het was zwaar werk en niet zonder risico’s.
Na de 2 uur durende excursie gingen we via Birchfield, Ngakawau, Seddonville, Hector, Mokihinui, Little Wanganui naar Karamea.
Tussendoor nog even stoppen vanwege een stuk of honderd koeien.
Nog even 14 km voorbij Karamea gereden op slot werd de een gravelroad tot het punt dat je niet verder kunt rijden.
Nu moesten we tot Westport de zelfde weg weer terug rijden met ook nog wat we heen ook al gehad hadden een aardig stukje door de bergen.
Van Westport naar Greymouth gereden nog zo’n 96 km dus totaal vandaag toch weer aardig wat 365 km.
De laatste 20 km vandaag was even afwachten of we dat wel zouden halen want het lampje van tanken brandde al een tijdje.
Gelukkig hoefden we niet te douwen dat zou hier ook niet meevallen en om 19:30 de camping opgereden.
Het was zo weer een enerverende dag.
Morgen gaan we naar Arthur’s Pass In de bergen.

Groeten Christel en Siem.